അതിജീവനം

                                                    അതിജീവനം 

 മൂന്നു മാസത്തിനുള്ളിൽ മകൾ പുതിയലോകത്തേക്ക്  കാലെടുത്തു വെക്കുന്നു. അതിനു വേണ്ടി ഞങൾ പാകപ്പെട്ടിട്ടില്ല. അറിയില്ല എങ്ങിനെ അതിനെ അതിജീവിക്കും എന്ന്. 

ഓരോ ദിവസവും കണ്ണടച്ച് തുറക്കുന്നതിനു മുന്നേ കഴിഞ്ഞു പോകുന്നു. ഒരു കണക്കിന് അത് നല്ലതു തന്നെ . മറ്റൊന്നിനെക്കുറിച്ചും ചിന്തിക്കുന്നില്ല ,ജോലി,വീട് കുട്ടികൾ. ആർക്കും പരാതിയില്ല പരിഭവം ഇല്ല. കുട്ടികൾ ദിവസവും വളരുന്നു. അവരുടെ കൂടെ ഓടി എത്താൻ ഞാൻ കിടന്നു കിതക്കുവാണ്. കയറ്റങ്ങളും ഇറക്കങ്ങളും കൂടിച്ചേര്ന്ന് ഒരു മാരത്തോൺ ഓട്ടം.

വിചിത്രമായ മറ്റൊരു ചിന്ത മനസ്സിൽ വരാറുണ്ട്. എന്തിനു ഓടണം ഇങ്ങനെ. 

അടിസ്ഥാന സൗകര്യങ്ങൾ നേടാൻ ഇപ്പോൾ കുടുംബത്ത് രണ്ട്ലക്കും ജോലി ആവശ്യം തന്നെ. വീടിന്റെ ലോൺ, കുട്ടികളുടെ ചിലവുകൾ, കാറിന്റെ ലോൺ അങ്ങിനെ അടവുകൾ കഴിഞ്ഞു എന്തേലും മിച്ചം പിടിക്കേണ്ട. എന്നാലല്ലേ മുന്നോട്ടുള്ള ജീവിതം അല്പ്പമെങ്കിലും സുദൃഡമായി മുന്നോട്ടു കൊണ്ടുപോകാൻ പറ്റുകയുള്ളു. നാളെ എന്ത് എന്നാണ് അറിയില്ല എന്നാലും എല്ലാവര്ക്കും വേണ്ടി ഒരല്പം കരുതൽ.

ഇവിടെ ഇപ്പോൾ മക്കൾ ഹൈസ്കൂൾ കഴിയുന്നു ഒരാൾ . ചെറിയ ആൾ ഇനി ആറാം ക്ലാസ്സിലേക്കും, പന്ത്രണ്ടു കഴിഞ്ഞു ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസ മേഖലയിലേക്ക് മാറുമ്പോൾ അതിന്റെ ചിലവുകൾ വേറെ. ഒരു വര്ഷം ഏകദേശം അറുപത്തിനായിരത്തിൽ അധികം ആണ് ചിലവുകൾ കണക്കാക്കിയിരിക്കുന്നത്. അതിൽ താമസവും, ഭക്ഷണവും,യാത്രയും ,പുസ്തകങ്ങളും എല്ലാം ഉൾപ്പെടും. അതിനും വേണ്ടി ഉള്ള ഓട്ടത്തിലാണിപ്പോൾ. 

അദ്ദേഹത്തിന്  വീടിനടുത്തുള്ള കലാലയത്തിൽ പോകേണ്ട , വീട്ടിൽ നിന്നും എത്രയും ദൂരെ പോകാന് ആണ് താത്പര്യം.അതിനായി എല്ലാ വാരാന്ത്യങ്ങളും ഉപദേശവും . പോത്തിന്റെ ചെവിയിൽ വേദം ഓതിയിട്ടു കാര്യം ഉണ്ടോ എന്ന് ചോദിക്കുന്നത് പോലെ,പര്യുമ്പോൾ എല്ലാം മൂളികേൾക്കും സന്തോഷത്തോടെ അന്നേക്ക് സഭ പിരിയും. പിന്നെയും നാളെ വീണ്ടും ഇതേ ചർച്ച, വീടും ഒന്നിൽ നിന്നും തുടങ്ങി വീണ്ടും ഇന്നലെ പറഞ്ഞിടത്തു എത്തും . ഇങ്ങനെ മംസന്ഗല് ആയുള്ള ചർച്ചയും വഴക്കും, മുഷിപ്പിക്കലും കഴിഞ്ഞു അവസാനം അച്ചനാട് ആഗ്രഹം പോലെ മോൾ വീടിനടുത്തുള്ള കലയാലയത്തിൽ കമ്പ്യൂട്ടർ സയൻസ് നു ചേരുന്നു. ബാക്കി എന്താകും എന്ന് വരുംകാലങ്ങളിൽ അറിയാം. 

മോളെ സ്കൂളിൽ ചേർത്തപ്പോൾ ,2023 ൽ സ്കൂൾ വിദ്യാഭ്യാസം കഴിയും എന്ന് കണക്കു കൂടിയിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ 2023 മെയ് മാസത്തിൽ അവൾ സ്കൂൾ കാലഘട്ടം അവസാനിപ്പിച്ച് പുതിയ മേച്ചിൽ പുറങ്ങളിലേക്കു പോകുന്നു. അവളെ വിട്ടകന്നുള്ള ഒരു ദിവസം പോലും എന്റെ ചിന്തയിൽ വരുന്നില്ല. കരക്ക്‌ പിടിച്ചിട്ട മീനിന്റെ അവസ്ഥ ആകും. വേറെ ഒരു രീതിയിൽ ചിന്തിച്ചാൽ, അവർക്കും അവരുടെ ജീവിതം കണ്ടെത്തേണ്ട , അവരെ പിടിച്ചു വെച്ചിട്ടു കാര്യമില്ല. ഇന്നത്തെ സമൂഹം എൻജിങ്കെ അവരെ സ്വീകരിക്കുമെന്നു അവർ എങ്ങിനെ അവിടെ അതിജീവിക്കുമെന്നോ പറയാൻ പറ്റുന്നില്ല. കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞു മനസിലാക്കി കൊടുക്കുക എന്നല്ലാതെ മറ്റൊന്നും ചെയ്യാൻ ഇല്ല.